Het staat voor de opname in de christengemeenschap. Vanaf dat moment ben je volwaardig lid van de grote familie van christenen en word je beschouwd als ‘kind van God’.

Tijdens het doopsel spreken alle aanwezigen hun geloof uit in God als Vader, Zoon en Heilige Geest. Zij doen dat in de plaats van de dopeling, omdat die meestal nog veel te klein is. Maar als een volwassene zich laat dopen, doet hij of zij dat natuurlijk zelf!

Water en chrisma

Na de doopbelofte van de ouders en de peter en meter, waarin zij beloven om de dopeling Jezus te leren kennen, giet de priester of diaken water over het voorhoofd van het kindje en zalft hij met chrisma. Het doopwater verwijst naar de bijzondere aanwezigheid van de Heilige Geest bij het doopsel, op de manier waarop Jezus dat zelf ook mocht ervaren bij Zijn doopsel. Op het moment dat Hij uit het water opsteeg – volwassenen werden en worden immers volledig ondergedompeld – zag Hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen. En uit de hemel klonk een stem die zei: “Jij bent mijn Zoon, van wie Ik zielsveel houd”. (naar Mc 1,9-11)

Tijdens het in verwachting zijn van onze nieuwe wereldburger denken de ouders naast de inrichting van het kinderkamertje ook aan de naam die zij bij zijn of haar geboorte zal krijgen. Ook worden dan in heel veel gevallen de doopnamen bij elkaar gesprokkeld. Het zijn namen die verwijzen naar opa of oma, naar de peetouders, naar mensen die in ons leven van groot belang zijn geweest, want ook onze lieve schat moet naar hem/haar genoemd worden. Als het kind geboren is en de opa’s  en oma’s zijn langs geweest dan wordt er ook gedacht wanneer zullen we onze lieve schat laten dopen. Want wij willen ook dat hij of zij de weg gaat van Jezus Christus en wij als ouders willen hem of haar daar best bij begeleiden.

De meeste dopen worden in onze parochiekerk gedaan op zondagmiddag vanaf 12.00 uur. Maar ook op andere dagen kan men een doop afspreken.

Als u een doop wilt afspreken, dan kunt u contact opnemen met het secretariaat op nummer, 013 5423455. Aan een doop gaat altijd een of twee doopvoorbereidingen aan vooraf. Vaak wordt ook al gevraagd hoe veel een doop kost, wij vragen voor een doop dat u meedoet aan de automatische jaarlijkse kerkbijdrage, of een bijdrage van € 60,00.

Het belangrijkste sacrament dat wij meerdere malen mogen ontvangen is de H. Eucharistie. Tijdens de Eucharistie, een Grieks woord voor dankzegging, gedenken wij wat er op die laatste avond voor Jezus lijden allemaal geschied is. Hoe Hij op die avond met zijn leerlingen het Joodse Paasfeest vierde, de bevrijding uit Egypte, en hoe Hij die maaltijd afsloot door het brood te breken en te delen, maar ook door de beker te laten rond gaan en waarbij Hij telkens zegt: Doet dit ter Mijner gedachtenis. Wij mogen aanzitten aan Jezus tafel en Hij bedient ons, als wij samen zijn brood breken en samen delen, steeds weer denkend hoe Hij ons voor altijd verlost heeft.

De kinderen van de Basisscholen uit groep 4 worden elk jaar uitgenodigd om met een groepje onder begeleiding dit brood van Jezus te breken en te delen, in de Eerste Heilige Communie. Aan dit feest gaat een voorbereiding vooraf van ongeveer 13 weken, steeds op woensdagmiddag van 13.00 uur tot 14.00 uur. Al deze middagen zijn verplicht om door de kinderen bijgewoond te worden. Daarnaast zijn er voor de ouders 3 ouderavonden en een knutselavond om de versiering van de kerk voor die dag klaar te maken.

De bijdrage voor dit mooie en voorname feest is € 35.00. Kinderen die niet in onze parochie zijn gedoopt dienen een doopbewijs mee te brengen als zij worden aangemeld.

De 1ste H.Communie is dit jaar op zondag 22 april 2018.

Aan het einde van de basisschool, als de kinderen de overgang gaan maken naar het Voortgezet Onderwijs, vindt het Vormsel plaats. De Bisschop of zijn plaatsvervanger komt dan naar onze parochie om de jonge mensen op weg naar de zelfstandigheid te vormen.

Met het vormsel bevestig je dus je engagement als christen dat je ouders in jouw plaats uitspraken bij je doopsel. In de vormselviering staat de zalving met chrisma door de bisschop of door een priester die daarvoor door de bisschop is aangesteld. De zalving met chrisma herinnert een christen er aan dat hij gezonden wordt om elke dag meer op Christus te gaan lijken. De zalving is ook het merkteken, het zegel van de Heilige Geest. Op het moment dat de bisschop of zijn afgevaardigde met chrisma een kruisje maakt op je voorhoofd, zegt hij dan ook: 'Ontvang het zegel van de Heilige Geest, de gave Gods'

Zij bevestigen dan zelf de keuze die papa en mama gemaakt hebben toen zij gedoopt zijn. Wij willen de jongelui begeleiden op deze weg door een aantal weken met hen mee te trekken. Wij komen dan bijeen op een avond, die het meest geschikt is voor de jongelui, en zullen aan de hand van een project dat heel kind vriendelijk is met hen op stap gaan.

Wij vragen van de jonge mensen dat zij elke keer aanwezig zijn, dat zij zich open stellen om naar elkaar te luisteren, dat zij hun mening durven zeggen, en zo meedoen aan de vorming die hen tot zelfstandigheid mag brengen.

Het vormsel vindt meestal in de eerste vier maanden van het kalenderjaar plaats.

Een biechtstoel

Vroeger sprak men meestal over ‘de biecht’. Je vertelt dan aan de priester waarover je spijt hebt. De priester luistert naar je en in naam van God kan hij je dan ‘de absolutie’ schenken. Dat wil zeggen ‘de kwijtschelding’ of ‘de vergeving’ van je zonden. Soms geeft hij je op het einde nog een ‘penitentie’ mee. Dat is een soort ‘boete’ voor alles wat verkeerd was.

Vroeger gebeurde dat allemaal in de biechtstoel. De priester zat dan in het midden en links en rechts van hem kon iemand neerknielen om zijn of haar zonden uit te spreken. Sommige mensen doen het nog altijd zo, omdat ze het nooit anders gekend hebben.

Alleen maar bij een priester?

Eigenlijk wel! Want door zijn wijding heeft de priester van God de bijzondere kracht ontvangen om in zijn naam vergeving te schenken. Een priester is trouwens ook verplicht om alles wat er gezegd wordt voor zich te houden. Zelfs voor een rechtbank mag hij nooit ‘uit de biecht’ klappen. Alles wat tijdens de biecht gezegd wordt, blijft een geheim tussen de biechteling, de priester en God.

Maar veel mensen hebben tegenwoordig liever een gewoon gesprek met een priester of gaan naar een boeteviering voor belangrijke kerkelijke feestdagen.

Dit sacrament was in de vorige eeuw het sacrament van de stervenden. Als het vaststond dat je over enkele minuten je laatste adem uitblies, dan moest de pastoor geroepen worden en werd je ten volle bediend.
Sinds het Tweede Vaticaans Concilie, een vergadering van de Paus, kardinalen en bisschoppen, dat gehouden is van 1960 – 1965, heeft dit sacrament een andere benaming gekregen: de Ziekenzalving. Sacramenten zijn liefdestekens van God, dus moet je zo’n sacrament op meerdere keren mogen ontvangen. Niet zoals de communie elke dag of elke week, nee, maar wel vaker dan eenmaal in je leven.
Bediend worden en ziekenzalving zijn woorden die voor oudere mensen beladen zijn. Nog steeds denken zij dat hun uren geteld zijn. Maar na een goed gesprek zien de meesten het nu wel anders in en vaak zijn ze blij dat ze de ziekenzalving hebben mogen ontvangen.
In de dagelijkse omgang noemen wij als mensen van de Parochie Gerardus Majella dit sacrament liever als: het sacrament van de laatste levensfase. Het klinkt wat vriendelijker en is niet beladen met het doodgaan.
Dit liefdesteken van God staat in het teken van dank je wel zeggen, van hulp en steun vragen en bemoediging. Het komt in ons leven zo vaak voor dat alles wat we doen of gedaan wordt, zo normaal is, maar in feite is alles iets bijzonders en daar mogen we best eens dank je wel voor zeggen. Dank naar God voor alles wat we in ons leven hebben ontvangen om niet, maar ook dank je wel naar elkaar.
De tastbare tekens bij dit sacrament zijn de handoplegging en de zalving met olie. Een handoplegging is een teken dat voor elk mens groot en klein van heel grote betekenis is, want het geeft aan dat je iets goeds gedaan hebt, en/of dat men achter je staat en je nimmer laat vallen. Daarom wordt degene die het sacrament ontvangt de handen opgelegd om te laten voelen dat God achter hem staat en met hem of haar de weg gaat die gegaan moet worden.
De olie, door onze bisschop gezegend op de woensdag voor Witte Donderdag, heeft de eigenschap dat deze doordringt tot in ons hele lichaam. God wil bezit van hem of haar nemen, maar ook om kracht en steun te verlenen zoals olie alles soepel houdt.
Het is van belang dat de familie bij zo’n viering aanwezig is, daarom is het ook goed om in een vroeg stadium met vader of moeder, of de ouder wordende mens daar over te spreken. Het geeft voldoening aan iedereen en geeft kracht en steun.

Een telefoontje met de parochie en er zal actie ondernomen worden.

De Bijbel begint met de schepping van man en vrouw naar Gods beeld en gelijkenis. Het is God die de mens uit liefde heeft geschapen, en de mens ook tot de liefde roept. Volgens de Bijbel zijn man en vrouw voor elkaar geschapen. Als een man en een vrouw elkaar ontmoeten en van elkaar gaan houden, liefhebben, willen ze altijd bij elkaar zijn. Het is de wens van God, dat man en vrouw een verbond sluiten voor de rest van hun leven: de vorm die de kerk daarvoor heeft, is het kerkelijk huwelijk.

Voor christenen is het huwelijk tussen man en vrouw het beeld van het verbond tussen God en de mensheid. Het is dus een viering van de liefde tussen twee mensen, en van de liefde van God voor elke mens.

Daarom vindt de kerk het ook zo belangrijk dat twee mensen uit vrije wil trouwen, elkaar trouw beloven voor het hele leven en het verlangen hebben een gezin te stichten. De priester aanvaardt in naam van de kerk dit verbond dat de huwenden aangaan voor God.

De plechtigheid is heel vreugdevol. Het belangrijkste moment is dat waarin man en vrouw hun belofte uitspreken tegenover elkaar. Door dit gebaar kiezen zij er publiek voor om als man en vrouw te leven en om trouw te zijn. Als teken hiervan geeft de een aan de ander een ring die hun elke dag zal herinneren aan de belofte die ze deden. De priester spreekt nog speciale gebeden uit voor de pas gehuwden voor hij hun ringen zegent