Bedevaart Israël: dinsdag 17 oktober 2017 | Ehr. Hans Vugs

Al heel vroeg mochten de mensen vanuit de parochie de Goede Herder Tilburg zich verzamelen bij huize Koningsvoorde. Om klokslag 06.35 uur begonnen wij de onze hopelijk mooie pelgrimsreis. Margriet was heel vroeg aanwezig, maar moest nog terug naar huis voor haar handtas, daar zaten de papieren in. De taxi had een neon-blauwe verlichting, voor onze oudjes een echte discobus.
Ruim voor de aanwezigheidstijd waren we nabij Schiphol, vertrekhal 3. En daar begon het feest, alle toeters en bellen gingen af. De goudvissen waren inmiddels al pyranja’s geworden en nodige lozingen verricht om weer een normale groep te vormen. aan het begin worden alle pelgrims gehuldigd met een Vnb bandje. Waarbij een van de pelgrims in een enkele handeling van geslacht werd veranderd. Een vrouw werd een man, dus kreeg dus vanaf nu de mogelijkheid om naar de Klaagmuur te mogen gaan. Edoch de feestvreugde was van korte duur. Bij de controle van de marechaussee werd een van onze pelgrims uit de rij gehaald, want die mocht niet mee. Onze reisleider had al diverse malen gezegd dat je een geldig paspoort moet hebben, doch een van ons vond dat hij boven de wet stond en een ID-kaart voldoende was. Alle zeilen bij gezet om een visum als nog te bemachtigen, schietgebeden en ook een gedegen babbel was niet voldoende. Hij mocht nu niet mee. De hele groep spatte als vuurwerk uit elkaar, doch we zaten in hetzelfde vliegtuig en alles kwam goed.
De officiële vertrektijd was 11.35 uur, doch deze werd uitgesteld tot 13.20 uur. En maar stilzitten in het vliegtuig. Oma’s pen kwijt, en de pen van de administrator heeft in het vliegtuig de geest gegeven. Veel werd er gecompenseerd door een verrukkelijke lunch. We landen op Ben Goerion om 18.00 uur, een vlotte passage door de douane, maar te laat om op het vliegveld nog te pinnen.
We kwamen in het Golan hotel te Tiberias om 21.00 uur aan, We werden van harte welkom gewenst door een heerlijk diner, waar we meteen onze knieën onder tafel mochten schuiven. Geheel op van de vermoeiende reis, gingen de pelgrims om 22.00 uur naar hun kamer. Welterusten.

Bedevaart Israël: woensdag 18 oktober 2017 | Ehr. Hans Vugs

Om 7.00 uur werden alle pelgrims gewekt om aan een nieuwe dag te beginnen. Inmiddels was er een mail binnen gekomen met de mededeling: ik kom eraan tot dadelijk. Om kwart over acht was het verloren schap weer in de wei, mocht zich gaan douchen en snel een boterham naar binnen werken. Tot overmaat van ramp was het “andere” schaap kwijt. Zijn slaapkamer werd geïnspecteerd en daar was niemand, zelfs het bed was niet beslapen. Paniek in de Golantent. Voor de zoveelste keer vertraging, moesten we om 8.30 uur vertrekken, we gingen daadwerkelijk om 8.55 uur op weg naar Cana.
Aan het begin van deze plek werd er een bank overvallen door een bus pelgrims. Dat kostte ook weer een half uur. Maar toen konden we naar de wijnkerk. Daar waar Jezus zijn eerste wonder verrichten, niet met een zieken, maar om mensen die in moeilijkheden waren geraakt te helpen. In de omgeving van Cana is er zeer goede grond, waar voornamelijk graan en groenten worden verbouwd. In Cana zijn vanwege de bevolking vele moskeeën minaretten. De wijnkerk is gebouwd op de fundering van een oude Basiliek. De huidige kerk is pas in 1848 gebouwd.
De hele meute mag weer in en bus en gaan we naar Nazareth. Op de voormalige markt staan we stil bij de bron van Maria. Deze is door de tijd opgedroogd, maar enkele honderden meters verder, is er een restant van die bron en wel in de orthodoxe kerk. In deze kerk waren hele mooie ionen. Bij de bron van Maria werd onze statieportret gemaakt. Dwars door de oude binnenstad kwamen we nog in de timmerwinkel van de Heilige Jozef, die in het midden nog een foto had hangen van Maria. Uiteindelijk kwamen we bij de basiliek van de aankondiging. Samen hebben we de Engel des heren nog gebeden en kregen we uitleg van onze gids wat er allemaal in de kerk en daaromheen te zien was. Zo hebben we de prachtige bronzen deuren van de kerk mogen zien, die door de Nederlanders was betaald. Een kardinaal mocht zelfs in het kamertje van Maria komen, wij moesten genoegen nemen met een grote afstand. Daarna zijn we de Jozefkerk binnengegaan waar de mozaïek van het Heilig Huisgezin alle aandacht trok.
Toen werden we met de bus naar onze lunchplek gebracht. De chauffeur vertoonde daar een staaltje vakkundig rijden. De lunch was in een woord: buitengewoon. Heel veel voorgerechten en toen als klap op de vuurpijl nog een halve hanenbil, met veel rijst. Als toetje kregen we een schuimpje met kokos.
Daarna gingen we naar de berg Tabor. De bus bracht ons halverwege de helling, daarna werden we in grote taxi’s naar boven gescheurd. Het laatste stukje mochten we lopen. In de kleine Elia kapel hadden we een hele intieme eucharistieviering. Toen deze uit was, hebben we de kerk bekeken, ook hier hele mooie schilderingen. Naast de kerk hebben een prachtig uitzicht gehad over de vallei van Galilea. Daarna was het wachten weer op de rit naar beneden en uiteindelijk bracht onze bus ons naar het hotel.
Iedereen kwam voldaan, maar moe aan. Een heerlijk diner en een gezellig kopje koffie bracht een einde aan deze heerlijke dag. 

Bedevaart Israël: donderdag 19 oktober | Ehr. Hans Vugs

Vandaag werden we om 6.30 uur uit het bed getrommeld, daar wij een drukke dag hadden en reeds om 9.00 uur een Eucharistieviering op de Berg van de Zaligsprekingen. Ondanks de drukte waren we toch op tijd op die plek. Op een van de buitenaltaren hebben we met onze groep een mooie viering gehad, waar de zaligsprekingen centraal stonden. Ook wij mensen van 2017 mogen daar rekening mee houden in al ons doen en laten. In de 8-hoekige kapel waren al deze zaligsprekingen goed zichtbaar en door de aanwezige groep omlijst met meerstemmige liederen. Een prachtige tuin er omheen complementeerde het geheel.
Op onze weg naar beneden kwamen we in buxus planten het woord: pax et bonum tegen. Dat betekent: vrede en alle goeds. Een slogan van de paters Franciscanen, die in het Heilige land overal werkzaam zijn. Beneden aangekomen hebben we de plaatsen van de Broodvermenigvuldiging bezocht, maar ook waar Petrus van Jezus het primaatschap op zijn schouders gelegd kreeg. In de kerk van de Broodvermenigvuldiging liggen de steentjes (mozaïek) met de 5 broden en de vissen.
In een bloedhete bus aangekomen mochten de petjes af en de broekspijpen omhoog. We dalen af naar het meer. In de kibboets Ein Gev gaan we aan boord om de storm op het meer mee te maken. Bij onze afvaart werd heel plechtig de Nederlandse vlag gehesen onder het spelen van ons volkslied. Kapelaan Loodts las hier het verhaal uit de Bijbel over de storm. Het was mooi weer en vandaag bleef de storm weg, en was het water rustig en stil.
Weer aangekomen bij de aanlegsteiger zijn we het restaurant in gegaan voor een overheerlijke lunch, namelijk Petrus vis. Zij die geen liefhebber van vis zijn, mochten een kilometer draad eten. Met de bus zijn we naar Kafarnaum gereden. Hier hebben we het huis van Petrus bezocht en een ruïne van een hele oude synagoge. Het huis van Petrus werd gevonden bij de opgravingen in die buurt. Zij hebben vishaken gevonden en in Griekse tekenen stond: Petrus, genade, gebed en vis.
Rond de klok van 16.00 uur zijn we naar Tiberias gereden. Moe, maar zeer voldaan, hebben we in on privé zwembad gezwommen, een dutje gedaan en weer klaar gemaakt om aan het diner te verschijnen. Ook dit was zoals altijd groots.

Bedevaart Israël: vrijdag 20 oktober | Ehr. Hans Vugs

Vanwege de grote afstand die we vandaag moeten overbruggen werden we allemaal om 7.00 uur uit bed gejaagd. Om klokslag half negen reed de bus weg op weg naar Haifa.
Ons eerste stopplaats was op de berg Carmel, waar we bij de paters Karmelieten een bezoek brachten aan het beeld van de profeet Elia en natuurlijk ook aan Maria van de Carmel. In de kleine kapel hebben we een Eucharistie viering gehad met als thema de profeet Elia. Daar hadden we de eerste lezing over gehoord en er is ook gesproken over Maria. Bij het standbeeld werden we geconfronteerd met de priesters van Baal, die hun offer heel groot hadden opgebouwd, die met velen waren gekomen, maar die hun god niet konden bewegen om daar de fik in te steken. En Elia had een eenvoudig offertafel gemaakt, alles nog eens goed nat gemaakt met water en toen God gebeden om het offer te laten ontbranden. En zo gebeurde het. Het hele volk viel plat op de aarde en loofde hun God. De priesters van Baal werden allemaal in de beek geslacht. Maar Elia kreeg daarna de schrik voor zijn leven, want hij vertrouwde de koningin niet en hij vluchtte naar de berg Horeb en verbleef in een grot. 
In de bus weergekeerd zijn we verder naar Haifa gereden en hebben bij de berg een tweede stop gemaakt en zijn daar naar boven geklommen. In de grot aangekomen werden we geconfronteerd meet biddende Joden. Het was een synagoge geworden met aan de ene kant de mannen en aan de andere kant van het schot de dames. De mannen zaten in vol ornaat met gebedsriemen, tefillien, aan en hun tsitsuet, kleed met schouderdraden, knikkend te bidden. Maar we werden wel allemaal in de gaten gehouden. Een van onze dames werd naar de herenkant verwezen, maar toen ze haar petje afzetten werden er duizenden excuses gemaakt.
Weer werden we de bus in gedreven en reden we naar Akko, waar we de beroemde Kruisvaarder burcht bezochten. Een grote opgraving waardoor we in verschillende zalen en gangen kwamen. We hebben toen ook ontdekt hoe de mensen van het jaar 1000 naar de toilet gingen, namelijk op twee enigszins van elkaar geplaatste stenen mochten plaats nemen. Via de ondergrondse vluchtweg zijn we naar de haven gegaan en hebben daar aan de zee van een heerlijke royale lunch mogen genieten. Op onze voettocht naar de bus zijn we op het hoekje even de koperslager gaan bezoeken. Hij had wel hele mooie spullen en onze gouden bruid werd verblijd met een ontzettend mooi ei.
Heel leuk kwam de bus ons halen bij de koperslager en maakte we een trip naar het mooie plekje Saffed. In dat pittoreske plaatsje heeft onze chauffeur laten zien dat hij de baas is over zijn grote bus. In een heel smal weggetje, een ezelspad, kon hij ternauwernood doorheen, we zagen in de bus de hoeken heel dicht bij. Daar het reeds na 15.00 uur was, waren alle winkeltjes reeds dicht, vanwege de naderende sabbat, dus de weg was voor Joodse begrippen breed. We hebben de mooie kunstwerken mogen bezichtigen en zijn nog naar een synagoge gegaan. In ie synagoge lag een Jood te bidden, maar hield ons wel in de gaten. Tot slot nodigde hij ons uit iets uit de koelkast te nemen, maar daar het tegen 17.00 uur liep, het begin van de gebedstijd, hebben we dat maar afgeslagen.
Moe maar voldaan zijn we teruggereden naar Tiberias, met de opdracht om op 19.00 uur aan tafel te zitten, deze avond de koffer nog te pakken en morgen klaar te staan om klokslag 8.30 uur te vertrekken richting Jeruzalem. Het was weer een formidabele dag.

Bedevaart Israël: zaterdag 21 oktober 2017 | Ehr. Hans Vugs

Na ons laatste ontbijt in het Golan hotel zijn we om half negen vertrokken richting Jeruzalem.
Na een plas - en koffiestop reden we door naar Jericho, naar de bekende boom van Zacheus. Daarna zouden we een Eucharistieviering hebben, maar waar? Na in alle richtingen gelopen te hebben werd de bus opgetrommeld. Die heeft ons naar de plek gebracht waar we konden vieren. In een klein boven kapelletje boven een school voor moslim kinderen.
De volgende zoekplaats was: waar gaan we eten? Hierbij was ook onze chauffeur de redende engel die ons naar het juiste adres heeft gebracht. Onze reisgids wilde graag een kort bezoek aan de berg van de bekoringen brengen. Hier was het een drukte van jewelste. Toch hebben we vanuit de verte het klooster gezien. Door allerlei zoektochten kwamen we te laat op ons lunchadres waardoor wij deze in vogelvlucht hebben moeten nuttigen. We hadden juist een begin gemaakt met het voorgerecht, toen het hoofdgerecht al op tafel werd gezet. Enkele dames uit onze groep hadden in Jericho dadels geproefd en wilde ze nu ook kopen. Maar waar doe je dit? Onze gids bracht hen naar een winkeltje waar de dames ten aanval gingen. Velen kwamen er echter gedesillusioneerd uit. Want wat waren die dadels duur!
Eindelijk werd de reis begonnen naar de doopplaats nabij de Dode zee. Een hele mooie plek, waar heel druk gedoopt werd door met name Eritrese mensen in prachtige kledij.
Om 15.15 uur vertrokken we naar Jeruzalem. Daar aangekomen werden onze koffers door de boys uit de bus gehaald en naar boven gebracht. Onze reisleidster deelde de kamersleutels uit ieder ging zijn eigen weg. Toen alles boven was en men zich enigszins had opgefrist zijn velen op ontdekkingstocht gegaan. Eerst in het hotel, maar ook naar de Damascuspoort en verder.
Tegen 19.00 uur waren we aan tafel getooid met een sultankroon op het hoofd. Het diner begon met een rondedans van de koks die hun prachtigste gerechten serveerden. Verder was het weer een heerlijk diner. Voldaan van de eerste indrukken van Jeruzalem, gaan we heerlijk slapen.

Bedevaart Israël: zondag 22 oktober| Ehr. Hans Vugs

Deze morgen werden we pas om haf acht gewekt door ons zelf. De receptie liet het afweten maar dat was voor ons geen probleem. Iedereen was zo benieuwd hoe Bethlehem er uit ziet dat alles al voor half negen naar de bus wilde. Deze kwam stipt om negen uur voorrijden. We gingen op weg naar de geboorteplek van Jezus. Deze betekenisvolle plaats ligt 18 kilometer van Jeruzalem. Hierdoor zagen we een aantal nieuwe buitenwijken van Jeruzalem. Een Engelsman had jaren geleden deze nieuwe wijk gebouwd omdat het slecht leven was binnen de muren van Jeruzalem. Niemand wilde daar wonen omdat de mensen zich niet veilig voelden in de nieuwe huizen. Op een begeven moment was het zelfs zo dat mensen geld toe kregen wanneer ze besloten in de nieuwe wijk te gaan wonen. De eerste mensen kwamen hierdoor over de brug. In de praktijk bleek echter dat de bewoners ’s nachts toch vaak stiekem binnen de muren van Jeruzalem gingen slapen. Toen er binnen de stadsmuren een grote epidemie uitbrak kwam men tot het inzicht dat wonen buiten de stadsmuren ook voordelen had.
Toen we Bethlehem naderden viel de vijf meter hoge muur rondom het stadje direct op. Verder mochten we zonder speciale controle gewoon doorrijden, recht naar het Herdersveld. Hier hadden we eerst een Eucharistieviering in een heel intiem klein kapelletje. Natuurlijk hebben we heerlijk allerlei kerstliederen gezongen, de kerststal stond in de hoek keurig opgesteld. Daarna zijn we het herdersveld gaan bekijken. In de afgelopen periode zijn de geleerden ook daar opgravingen aan het houden en onze reisgids had ontdekt dat je door die ondergrondse gangen kon. Als makke schapen liepen wij achter het moederschaap aan.
Maar ja, in de donkerte, met allerlei verschillende hoogtes, bestaat er de kans dat er iemand zijn evenwicht verliest of zich stoot. Dit bleek ook vandaag, bij ons, het geval. De gevallen vrouw stond op en deed heel groot, er was weinig of niets aan de hand. Desalniettemin was haar elleboog wel geschandaliseerd. Als je een allround man bij je hebt is er echter ook snel een pleister geplakt. We liepen nog even rond op het herdersveld en bezochten het kerkje. Om twaalf uur liepen we terug naar de winkel van de christenen.

Aangezien het heel druk was in de Geboortekerk, gingen we eerst lunchen en daarna naar de kerk. Allen hebben heel keurig hun hoofd gebogen om binnen te komen en toen bleek dat we 135 minuten moesten wachten voordat we de geboorteplek konden zien. Door dat lange stilstaan gingen alle spieren en botten pijn doen bij de mevrouw, die eerder deze ochtend was gevallen. IJs deed gelukkig wonderen. De geboorteplek is uniek. Helaas was er door de drukte en het lawaai weinig bijzonders te ervaren.
Om klokslag vier uur gingen we met de bus weer richting Jeruzalem. Omstreeks vijf uur kwamen we aan bij het hotel. Hierdoor kon iedereen nog even zijn moment van rust nemen en zich klaar maken voor het diner. Ook vandaag moeten we allemaal weer zeggen: het was groots!!

Bedevaart Israël: maandag 23 oktober 2017 | Ehr. Hans Vugs

Midden in de nacht moesten we ons heerlijke bed verlaten voor een moeilijke en zware dag. Om 8 uur zat iedereen dan ook volgens afspraak gekapt en gekamd in de bus. Deze voormiddag zouden we met 13 personen de Olijfberg afdalen. Een aantal medepelgrims namen niet deel doordat ze te moe (2x), geblesseerd (1x) of medische problemen (3x) hadden. Op onze gids maakte dit geen indruk, die draafde de 13 mensen tot op het bod af. Boven op de Olijfberg hadden we een heel mooi zicht op de stad Jeruzalem. Onze eerste stopplek van vandaag was het kapelletje van Jezus Hemelvaart. Volgens koningin Helena was dit de originele plek. Zij had in de grond de twee voetafdrukken gezien. Toen daalden we af naar de kerk waar Jezus zijn leerlingen heeft leren bidden en wel met het Onze Vader. Op de muren van de kerk staan in daadwerkelijk alle talen het ‘Onze Vader’. Zo ook in het Nederlands en het Fries. Helaas voor onze kapelaan hebben wij het ‘Onze Vader’ in het Vlaams niet gevonden.
Hierna daalden we de Olijfberg af tot op het Kerkhof. Daar bleek dat we op verboden terrein stonden. Desalniettemin kon Ruth, onze reisgids, ons in alle rust haar verhaal vertellen. Als het over opgravingen gaat of over onderzoek dan weet zij als geen ander alle wetenswaardigheden te vertellen. Net nadat zij haar verhaal had afgerond stopte er een auto voor de poort die begon te toeteren en te schreeuwen: we moesten weg. We daalden langzaam af tot de kerk waar Jezus weende over Jeruzalem: Domus flevit. Jammer genoeg konden we de kerk niet in omdat er net een Eucharistieviering begonnen was. We liepen verder en bereikten de hof van Olijven. Prachtige oude olijfbomen stonden te prijken. De kerk die daar bij hoort heet de kerk van de Doodstrijd. Deze strijd wordt mooi uitgebeeld in de diverse mozaïeken: Jezus bidt tot zijn Vader om de kelk aan Hem voorbij te laten gaan, Judas verraad Jezus met een kus, de leerlingen die liggen te slapen… Het was overal heel druk dus stelde onze reisleidster voor om even op een rustige plek te mediteren over wat hier 2000 jaar geleden is gebeurd.
Nadat we onze tocht naar Jeruzalem vervolgden zijn we gestopt bij de kerk waar Maria is begraven. We moesten diep afdalen om deze plek te bereiken. Niet alleen was de plaats indrukwekkend, ook was deze mooi. Verder afdalend bereikten we de stad via de Leeuwenpoort. Hier hebben we een koffiestop gehouden. Onze kapelaan dronk granietdrank dat verkeerd op zijn maag viel en een van de pelgrims liet voor €10,00 een keppeltje op zijn hoofd zetten. Het was tijd om te gaan lunchen in het hotel. Nadat we een siësta hadden gehouden tot circa half vier gingen we met zijn allen op pad om de Via Dolorosa, de Kruisweg, te lopen. De eerste statie van de kruisweg is dat Jezus door Pilatus wordt veroordeeld tot de dood aan het kruis. De kerk waarin deze statie was uitgebeeld was indrukwekkend. Zelfs in de koepel was een grote doornenkroon aangebracht. Tegenover de kapel was de tweede statie, de ‘Geseling van Jezus’.
We mochten verder en om de hoek kwamen we bij de derde statie: Jezus valt voor de eerste maal onder het kruis. Bij de vierde statie ziet zijn Moeder Maria dat Hij het kruis op zijn schouders draagt. Bij statie vijf overdenken we dat het teveel werd voor Jezus en Hij krijgt hulp van een buitenlander: Simon van Cyrene. Koningin Helena had een handdruk in de muur gevonden, de handdruk van Jezus, toen Hij hulp zocht. De zevende statie: Jezus valt voor de tweede maal onder het kuis. De achtste statie: Jezus ontmoet de wenende vrouwen. De negende statie: Jezus valt voor de derde keer onder het loodzware kruis. De tiende statie: Jezus wordt van zijn kleren beroofd. De elfde statie: Jezus wordt aan het kruis genageld De twaalfde statie: Jezus sterft aan het kruis. De dertiende statie: Jezus wordt van het kruis afgenomen. En tot slot de veertiende statie: Jezus wordt begraven.
Na deze kruisweg hebben we de heilig Grafkerk bekeken. Hierna zijn we met zijn allen wat gaan drinken. Terwijl wij samen heerlijk zaten te keuvelen wordt onze kapelaan door een van de velen kooplieden tot moslim gekleed. Hij kreeg een hoofddoek om met een band en werd overstelpt met colliers. De kapelaan bood de koopman 70 euro, terwijl de colliers in werkelijkheid waarschijnlijk amper 20 euro waren. Alle dames rondom hem heen zeiden: niet doen dat is te duur, maar de koopman bleef maar door gaan en volhouden: ‘twee colliers voor 100 euro’. Ze kwamen niet tot overeenstemming en de kapelaan gaf alles terug en zijn hoofddoek werd afgedaan. Toen werd ik gebombardeerd tot moslim. De koopman zag snel genoeg aan mijn gezicht dat ik niets wilde kopen waardoor hij zich opnieuw tot de kapelaan wendde. Het werd zo erg dat onze kapelaan moest vluchtten en de koopman de achtervolging inzette tot de H. Grafkerk. Toen was hij er van verlost. We hebben in de Kruisvaarders kapel een mooie Paasviering gehouden. Tijdens de viering werden we voor het blok gezet. Tijdens de preek kwam een vreemdeling naar voren die voor de kapelaan op zijn knieën ging zitten en die vroeg of hij kon biechten. Onze kapelaan zei uiteraard dat dit kon. En zij zochten dan ook een rustig plekje achterin de kerk. Ook vandaag hebben we een mooie maar vermoeiende dag gehad.

Bedevaart Israël: 24 oktober 2017 | Ehr. Hans Vugs

We mochten vandaag, aangezien we voor de middag geen zwaar programma hadden, uitslapen tot acht uur. Om klokslag half tien vertrok de bus naar Yad Vashem. Yad Vashem is een indrukwekkend herdenkingsmuseum ter nagedachtenis aan de Joodse slachtoffers van de Holocaust in de tweede wereldoorlog. Ter nagedachtenis aan de gevallen joden zijn over het grote complex bomen geplant. De vele, vele mensen die niet genoemd kunnen worden, worden middels een indrukwekkende tentoonstelling geëerd. Bij deze tentoonstelling ga je van ruimte naar ruimte. Iedere ruimte is gevuld met foto’s, aandenkens, korte verhalen… heel indrukwekkend! Aan het einde van de tocht waren wij allen stil en terneergeslagen: hoe heeft dit allemaal kunnen gebeuren? Wie hebben dit allemaal gedaan? Waarom zijn dingen zo gelopen? En wanneer leren wij als gemeenschap iets uit alles wat is gebeurd? Mensen die op de vlucht waren en zijn, wereldwijd. Daar mag en kun je alleen maar op antwoorden: ‘Dit mag nooit meer gebeuren!’.
Binnen in het terrein is een ruimte waar een eeuwigdurende vlam staat. In deze vlam staan namen van kampen van over de hele wereld vermeld. Naast dit monument staat een kindermonument: een altaar opgebouwd uit ruwe ongehouwen stenen. Er is een monument voor kinderen tot 17 jaar die in de oorlog zijn omgekomen: een donkere ruimte waarin enkele kaarsen tig keer worden vertoond door de plaatsing van de glazen wanden. Een monotone stem noemt daar alle namen van de kinderen, zowel de voor als de achternaam, gevolgd door de leeftijd. Voordat je alle namen waarschijnlijk hebt aangehoord ben je maanden verder. Iedereen nam op eigen wijze afscheid van dit indrukwekkende gebeuren. Twee van onze pelgrims snelden nog even door naar een monument om een foto te maken. Op dit monument staat een dorpsgenoot vermeld.
Toen we als groep weer compleet waren maakten we een ommetje om de Knesseth en de Menora te bezoeken. In Israël blijkt iedereen ook niet altijd even tevreden, want vanwege een wegafzetting voortkomend uit een staking door gehandicapten, konden we de Knesseth niet bereiken.
Om twee uur ’s-middags verzamelden wij waarna we een bezoek brachten aan het badhuis van Betseda en de kerk van Sint Anna, de moeder van Maria. In die kerk is een mooie kapel waar Maria is geboren. De kerk is prachtig in al haar eenvoud en het kapelletje heeft een mooie icoon.
In een andere kapel mogen wij de Eucharistie gaan vieren. Het wordt een mooi viering waar natuurlijk ook gesproken wordt over die man die 138 jaar ziek is en nooit als eerste in het bad kan komen als het in beweging is. Wie wil er op de vraag: ‘Wil je genezen worden?’ Geen positief antwoord geven? Iedereen toch? Na deze viering zijn we naar de Westelijke muur, beter bekend als de Klaagmuur, gelopen. De mannen gingen hierbij links en de vrouwen rechts. Een van onze pelgrims merkte op dat het aan de dameskant veel drukker was dan aan de herenkant. Hoe zal dat komen? Het antwoord bleek eenvoudig: op dat moment waren er minder mannen aanwezig. Hier op volgend waren wij tot zeven uur vrij waarna wij gezamenlijk aansloten aan het diner in het hotel. Ook nu was het weer voortreffelijk.

Bedevaart Israël: woensdag 25 oktober 2017 |Ehr. Hans Vugs

Omdat we niet een vol ochtend programma hebben maar wel voor 19 uur aanwezig moeten zijn, worden we om half zeven gewekt en moeten we om kwart voor acht vertrekken naar het Tempelplein met de Rotskoepel en Al Aqsa moskee. We vertrekken om tien voor acht met 14 mensen, twee gingen de Via Dolorosa nog eens lopen en twee andere pelgrims willen een rustige ochtend voor zichzelf. De bus bracht ons graag naar het Tempelplein, maar toen we daar aankwamen en de rij zo ontzettend lang was dat het niet zeker was dat wij voor tien uur op het Tempelplein zouden arriveren, hebben we maar besloten om een andere tour te maken. We besloten om de Jodenwijk te bezoeken en zijn naar boven gelopen. Op deze manier hadden we een goed beeld van het tempelplein, de Klaagmuur en de moskeeën.. Daarna zijn we verder gelopen en hebben we de nieuwe Joodse synagoge van buiten bekeken. Aangezien de mannen nog druk bezig waren konden we niet naar binnen. Daarna kwamen we bij de corda, een straat die van noord naar zuid loopt en die uitkomt bij de Damascus poort. Deze corda was geheel gerenoveerd met vele nieuwe mozaïeken.
Op onze tocht kwamen wij langs de Marcus kerk, de eerste Orthodoxe kerk. Onze reisgids opende een zijdeur om te kijken waar wij naar binnen konden totdat we schrokken van een mevrouw die luid op een ruit tikte. Ze gooide de deur open en wenkte ons dat wij stil moesten zijn. Onze gids wilde nog iets uitleggen waardoor de deur met een smak dicht werd gegooid. Gelukkig liet zij het er niet bij zitten en ging ze gewoon naar binnen ondanks dat de mevrouw nog iets riep en ons weigerde dat er bijvoorbeeld foto’s werden gemaakt. Inmiddels was er uiteraard al een opname gemaakt. Toen de dame haar verhaal had afgerond keken we zwijgend naar beneden, naar de plaats waar de apostelen zich volgens zeggen schuil hebben gehouden. Het was een mooie kleine ruimte.
Eenmaal buiten gekomen besloten we op een terras een kopje koffie en thee te drinken. Heerlijk rustig, even weg van de drukte en herrie. Vol goede moed vervolgden wij onze tocht. We bezochten een pittoresk winkeltje waarvan de verkopen ons met veel liefde en verve de mezoesa heeft uitgelegd en laten zien. Ook toonde hij de gebedsriemen en de doosjes op het hoofd en de linkerarm: allemaal gevuld met een tekst uit Deutronomium 6, 2-4. We vervolgden onze tocht naar het hotel waar wij ons galgenmaal nuttigden om vervolgend per bus naar de Zionsberg af te reizen. Hier brachten wij een bezoek aan de kerk van het Hanengekraai waar we een prachtige uitleg kregen van onze kapelaan. In de crypte, de ruimte onder de kerk, was een mooie kapel met hele mooie schilderijen. Prachtig! Hierna gingen we naar de Dormitio kerk, de kerk waar Maria ligt te slapen. Een mooie kerk, die een heel inspirerende uitstraling heeft. Omdat we nog tijd hadden bezichtigden we de kerk van Koning David en de zaal van het Laatste Avondmaal. In de kapel van het Cenakel hadden we een Eucharistieviering die voor onze mensen een verademing was. Na de viering zijn we naar de Dormitio teruggegaan om samen iet te drinken en om te praten over onze bedevaart. Ook namen we afscheid van onze gids en de chauffeur. De gids ging aan het einde van de dag terug naar huis, de buschauffeur bracht ons tot aan het vliegveld in Tel Aviv. Noodgedwongen, vanwege een overboeking, brachten we de nacht door in een ander hotel. Het was weliswaar een prachtig hotel, met ruime kamers en een goed restaurant.
De gids die wij gedurende de bedevaart hadden was zeer goed geografisch, geschiedkundig en archeologisch opgeleid. Ze wist veel van het Nieuwe Testament en de namen Maria, Jezus en discipelen kwamen regelmatig over haar lippen. Een geweldige gids! Onze chauffeur was onlangs pas als chauffeur voor pelgrims begonnen. Het was een betrouwbare, rustige, accurate kunstenaar. Zeker in de kleine straatjes en de bijzondere bochten. Aan beiden: dank je wel!!

Bedevaart Israël: donderdag 26 oktober 2017 | Ehr. Hans Vugs

De laatste dag van onze Israël pelgrimstocht begint al vrij vroeg. Daar wij ver van het centrum van Jeruzalem af zitten moeten we lang rijden voor wij bij de eerste statie van vandaag zijn. Om half negen moesten wij gegeten hebben, onze koffers hebben gepakt en deze in de lounge hebben gezet. Met behulp van onze chauffeur hebben we dat allemaal gehaald.
We gingen naar het Franse pelgrimshuis dat door de paters Assumptionisten in 1848 gebouwd is. Inmiddels is dit tot een zeer mooi hotel omgebouwd, de kapel is hierbij behouden gebleven. Vele belangrijke hotemetoten hebben hier een of meerdere nachten overnacht. Zo ook paus Johannes Paulus II. Hij heeft geslapen, gegeten en gevierd getuige de vele foto’s aan de wand. In deze mooie kerk hebben we onze laatste viering van onze reis gehad. We hebben er tijdens deze viering voor gebeden dat we vuur moeten zijn voor elkaar en dat we dit ook naar elkaar uitdragen.
Na de Eucharistieviering zijn we naar een hele bijzondere plek gegaan, namelijk naar het kantoor en het woonhuis van onze touroperator. Een prachtige woning. Hij had een hele goede kok ingehuurd en in zijn woning mochten wij dan ook onze vroege lunch gebruiken. Ook nodigde hij ons uit om een kijkje te nemen op het dakterras. Vanaf dit terras konden wij voor het laatst een afscheidsblik werpen over heel Jeruzalem.
Het moment was gekomen om naar het vliegveld te gaan. Eenmaal daar aangekomen werden de koffers uit de bus gehaald en kregen wij al snel onze rij aangewezen. Het wachten kon beginnen. Gelukkig verliep alles spoedig en konden we na het in ontvangst nemen van de boardingkaart snel de controles door. In de hal hebben we nog gezellig koffie gedronken en om 15.15 uur moesten we naar gate D1. Onderweg maakten we gebruik van de nodige sanitaire stoppen. Toen we bij de gate aankwamen stond er een lange rij voor de enige toilet die daar was. Terwijl we stonden te wachten werden er allerhande ontdekkingen gedaan, zoals: ik heb mijn jasje aan de stoel in de hal laten hangen en mijn IPad ligt nog op mijn hotelkamer. Uiteindelijk wist iedereen plaats te nemen in het vliegtuig, vertrokken wij op tijd en werd de inwendige mens gedurende de vlucht rijkelijk gevuld. Om 21.18 uur landden we op Schiphol. Wat was dit een bijzondere reis! Een reis die onbekenden samen bracht, een reis waarin ‘echt’ contact met de medemens werd gelegd, een reis waarin we veel gezien, ervaren en gevoeld hebben. En een reis waarin wij allemaal in ons geloof zijn gesterkt.
Ik wil iedereen bedanken voor de mooie dagen en hoop jullie weer te zien bij de slotbijeenkomst.